A cultura nace nos pobos e morre nas cidades

Cores insípidos
en noites estreladas,
que bailan ó son
da música do teu respirar.

Cartas escritas
e non enviadas,
que arden no lume
dunha noite de San Xoán.

Números vermellos
en contas olvidadas,
para facerte lembrar
o precio do teu soñar.

Almas xemelgas
con receita separadas,
olleiras escuras
son fillas do cantar.

Vento nordeste
nunha praia cercana,
faime lembrar o sol
que fixeches que se agochara.

 

POR: MARINA SEIJAS ROSENDE